Voortgaand herstel is een onafgebroken
reis omhoog.
Hoe
langer we nuchter blijven, des te steiler en smaller ons pad lijkt te worden.
Maar God geeft ons nooit meer dan we aankunnen. Hoe moeilijk ons pad ook loopt,
op een smalle weg of met scherpe bochten, er is hoop. En die hoop ligt besloten
in onze spirituele groei.
Als we naar
bijeenkomsten blijven gaan en nuchter blijven, wordt het leven... anders. De
voortdurende zoektocht naar antwoorden als het goed gaat of tegenzit, kan ertoe
leiden dat we bij alles wat er in ons leven gebeurt vragen stellen. In het
leven loopt niet altijd alles van een leien dakje. Als het tegenzit, dienen we
ons met nog meer vertrouwen tot onze Hogere Macht te richten. Tanden op elkaar
en erop vertrouwen dat het beter wordt, is soms het enige wat we kunnen doen.
Na verloop van tijd
zal ons vertrouwen uitmonden in begrip. We beginnen het 'grotere plaatje' van
ons leven te zien. Als onze relatie met onze Hogere Macht zich verder ontvouwt
en verdiept, zal acceptatie welhaast onze tweede natuur worden. Wat er ook
gebeurt tijdens ons herstel, we vertrouwen op ons geloof in een liefhebbende
Hogere Macht en we blijven vooruitgaan.
Ik aanvaard dat ik niet alle antwoorden heb op de
vragen van het leven. Niettemin zal ik vertrouwen hebben in God, zoals ik God
zie, en voortgaan op mijn reis van herstel.
