AA als zodanig mag nooit georganiseerd worden, maar wij kunnen diensten of comités in het leven roepen die rechtstreeks verantwoordelijk zijn aan hen die zij dienen
9
"Laten we het simpel houden" waren de laatste woorden die Bill W. hoorde, korte tijd voor de dood van Dr. Bob in 1950 - zijn medestichter van AA. Ervan bewust zijnde dat met 'het' ons programma tot herstel bedoeld werd, schreef Bill: "We moeten een duidelijk onderscheid maken tussen spirituele eenvoud en functionele eenvoud ... Wanneer we ingaan op vragen over acties van groepen, van regio's en van AA als geheel, ondervinden we dat we ons in zekere mate moeten organiseren om de boodschap uit te dragen - anders dreigt er chaos. En chaos is geen eenvoud." Wanneer de Negende Traditie het heeft over "AA als zodanig", dan gaat dat naar het hart van de AA-ervaring , naar de 'spirituele eenvoud' van de ene alcoholist die, misschien in stilte, zegt: "Help!" en de andere alcoholist die antwoordt: "Ik weet hoe jij je voelt. We zijn hier om je te helpen." Een dergelijke relatie kan niet georganiseerd worden. Of toch? Een niet-lid dat vertrouwd is met hedendaagse zakelijke procedures, zou het praktische van AA-sponsoring kunnen onderzoeken en deze beschouwen als een lukrake onderneming. Hoe zit het met de hulplijn? Dan zou de AA'er van op zijn inter-groep bureau kunnen zeggen: "Dus, je wilt hulp krijgen? Eerst moet je de juiste sponsor vinden. We hebben persoonlijkheidsprofielen van al onze sponsors in onze computer ingevoerd. We zullen je koppelen aan deze die best bij je past, indien je deze vragenlijst wilt invullen ...Waar ga je heen? Kom terug!" Dat zou een poging zijn om "AA als zodanig" te organiseren. (Asjeblief - Laat ons hopen dat dit niemand op ideeën brengt!)Maar wat de 'actie van groepen' betreft, vinden we dat er een bepaalde mate van organisatie nodig is. Wanneer iedereen denkt dat iemand anders koffie zal zetten, wat zal dan het resultaat zijn? Geen koffie! Om zulke narigheden te voorkomen, neemt er één of meerdere leden de verantwoordelijkheid op zich om de verfrissingen voor de vergadering klaar te zetten. Van koffiezetters tot beheerders van de Algemene Diensten Raad, al diegenen die deelnemen aan het dienstenwerk van AA nemen verantwoordelijkheid op zich - ze voeren geen gezag uit. (Hier overlappen de Tweede en de Negende Traditie elkaar.) Groepsafgevaardigden zijn verantwoordelijk tegenover de leden van de groep; inter-groep-comités tegenover de groepen binnen een regio; COI tegenover de AA-groepen binnen instellingen en gevangenissen; provinciale comités, tegenover alle groepen in hun provincie; conferentieafgevaardigden en comités, tegenover alle groepen van het land; het Algemene Diensten Bureau en Algemene Diensten Raad plus zijn comités, tegenover alle groepen en leden. In een gewone zakelijke vennootschap heeft de raad van bestuur de uiteindelijke macht om de bedrijfsplannen en het beleid te bepalen. Onze Algemene Diensten Raad dient in een behoedende hoedanigheid; Beheerders stemmen op de conferentie - als individuen, met één stem per persoon. In de industriële wereld springen de plaatselijke kantoren wanneer het hoofdkantoor spreekt. Ons ADB is slechts een verwerkingskantoor van AA-informatie, dat suggesties aanbiedt gebaseerd op ervaringen die door de groepen werden aangebracht. En toch, met zo'n geringe organisatie, werkt AA op wonderbaarlijke wijze! Een reden hiervoor kan zijn dat de Vijfde Traditie zowel rechtstreeks geldt voor elk comité en elke raad, als voor elke AA-groep. Door in al haar activiteiten trouw te blijven aan dit 'ene primaire doel', behoudt de vereniging 'spirituele eenvoud'. Dit doel verzwakken, of AA in de war brengen door kwesties die buiten haar eigen bezorgdheid liggen, zou leiden tot gevaarlijke situaties ...
WE RICHTEN COMITÉS EN BEHEERRADEN OP ...Maar of ze nu koffie zetten... of helpen bij de organisatie van groepen in het diepste van Afrika ... ZE DIENEN ENKEL.
