Onze gedragslijn inzake "public relations" is meer gebaseerd op aantrekkingskracht dan op reclame; ten aanzien van pers, radio, TV en film moeten wij altijd onze persoonlijke anonimiteit handhaven

11


"Wij zijn geen geheim genootschap ... wij dragen de boodschap uit waar dan ook wij dat kunnen."


Maar we moeten er ons steeds van bewust zijn dat de zelfverklaarde profeten, die in de media in naam van AA spreken ons veel schade kunnen berokkenen!

Alcoholisten die hersteld zijn door middel van ons programma, zijn zelf het beste uithangbord van de AA. Wanneer aan mensen gevraagd wordt wat hen ertoe heeft aangezet om bij AA hulp te zoeken, dan antwoordt men meestal: "Een AA-lid." Hun kansen zouden minimaal geweest zijn als wij onzichtbaar waren gebleven. Maar velen van ons hebben ervoor gekozen om onze vrienden, buren, werkgevers, werkmakkers, artsen of spirituele raadgevers te vertellen dat we bij AA zijn - en wanneer we dit doen, dan verbreken we onze anonimiteit niet in de betekenis van deze traditie.

Stel dat een zieke alcoholist nooit het geluk had een AA'er te ontmoeten. Hoe kan zo'n persoon ons dan vinden? Het zoeken zal moeilijk worden wanneer de lokale groep van oordeel is dat ze ook anoniem moet zijn. De Traditie heeft het over "persoonlijke anonimiteit" weet je nog? Alcoholisten zullen niet aangetrokken worden tot AA, als ze niet eens van het bestaan ervan afweten, of als ze vervormde, ongunstige indrukken van zijn leden of zijn programma hebben. Het publiek een nauwkeurig beeld van AA geven, is de belangrijkste taak van ons Comité Openbare Informatie. Daarnaast brengen ze nog vaak de boodschap over bij bepaalde groepen - van politiemensen tot personeelsdirecteurs - die op hun werk contacten met actieve alcoholisten hebben.

Hoe kunnen we anoniem blijven op televisie?

Het publiek wordt informatie over AA aangeboden via de media, door drukwerk of digitaal. Op de radio is het natuurlijk gemakkelijk om de anonimiteit van de leden te handhaven. Maar de TV (die nog niet zo populair was toen de Tradities werden geschreven) is een andere zaak. Volgens de mening van een Conferentie, verbreken de leden hun anonimiteit wanneer ze op TV als AA'ers kenbaar gemaakt worden en hun gezichten getoond worden - zelfs indien hun namen al of niet vernoemd worden. En toch kan dit medium, met zijn breed publiek, niet genegeerd worden.



Verschillende technieken werden reeds gebruikt om de anonimiteit op TV te handhaven: maskers, schermen, achtergrondverlichting die de AA'ers als silhouet vertonen, cameraopstellingen waarbij men alleen de achterkant van de persoon ziet. De "schaduw" methode die hier schematisch wordt voorgesteld is eenvoudig, ontspannend - en bruikbaar. Want we verkopen geen persoonlijkheden - we verklaren wat AA is. Het verbreken van de persoonlijke anonimiteit in de media kan niet alleen schuchtere gegadigden ontmoedigen; het kan ook de nuchterheid in gevaar brengen van diegenen die hun anonimiteit breken, door de geest van het AA-programma en de Tradities te schenden...