‘Anonieme Alcoholisten’ heeft geen mening over onderwerpen buiten AA; daarom mag de naam van AA nooit betrokken worden bij enig publiek meningsverschil

Vanaf zijn ontstaan is AA nooit verdeeld geweest door een belangrijk twistpunt. Evenmin heeft onze gemeenschap ooit partij gekozen in eender welke publieke aangelegenheid in een verscheurde wereld. Dit is nochtans geen verworven deugd. Men zou haast kunnen zeggen dat wij ermee geboren zijn, zoals een oldtimer onlangs verklaarde: "Ik heb eigenlijk nooit een hoogoplopende twist over godsdienst of politiek in AA meegemaakt. En zolang wij onderling over deze zaken niet discussiëren, zullen wij dat ook niet in het openbaar doen".

Als door een dieper instinct hebben wij AA'ers van in het begin geweten dat we nooit, wat ook de provocatie weze, publiek stelling zouden mogen nemen in eender welke strijd, zelfs een verdienstelijke. De hele geschiedenis biedt ons een schouwspel van naties en groepen die hard hun best deden en die tenslotte tenonder gingen omdat ze ontworpen waren voor of verleid werden tot twist. Anderen stortten in door pure eigengerechtigheid terwijl ze de rest van de mensheid een of ander duizendjarig rijk van eigen makelij wilden opdringen. In onze eigen tijd hebben wij miljoenen mensen zien sterven in politieke en economische oorlogen, dikwijls aangespoord door godsdienstige en radicale verschillen . Wij leven onder de dreigende mogelijkheid van een nieuwe slachting, die dan zal moeten uitmaken hoe wij zullen geregeerd worden en hoe de opbrengst van arbeid en natuur zal verdeeld worden . Dat is het geestelijk klimaat waarin AA is geboren, en desondanks is gegroeid door Gods genade.

Wij leggen er nogmaals de nadruk op, dat de tegenzin om elkaar of iemand anders te bevechten niet als een bijzondere deugd moet beschouwd worden, waardoor wij ons boven de anderen verheven voelen. Het betekent ook niet dat leden van AA die opnieuw volwaardige wereldburgers geworden zijn, hun persoonlijke verantwoordelijkheid mogen ontvluchten om te handelen zoals zij goed achten tegenover de vraagstukken van onze tijd.

Gaat het echter om AA als geheel, dan liggen de zaken anders. Dan mengen wij ons niet in een publiek meningsverschil omdat wij weten dat onze gemeenschap daaraan ten gronde zou gaan. Wij vinden het behoud en de verspreiding van de Anonieme Alcoholisten van veel groter belang dan het gewicht, dat we gezamenlijk voor een bepaalde zaak in de weegschaal zou kunnen werpen . Daar herstellen van het alcoholisme voor ons het leven zelf betekent, is het volstrekt noodzakelijk dat wij onze middelen om te overleven ten volle in stand houden.

Misschien klinkt dit alsof nu opeens alle alcoholisten in AA vreedzame burgers geworden zijn, die één grote gelukkige familie vormen. Natuurlijk is dat niet waar. Wij zijn mensen en dus hebben wij af en toe ook geschillen. Voor dat wij een beetje tot evenwicht gekomen waren, leek AA zelfs één enorm gekibbel. Oppervlakkig gezien tenminste. Een directeur van een grote maatschappij, die juist een uitgavepost van honderdduizend dollar voor zijn firma had goedgekeurd , verscheen op zijn AA-vergadering en werd daar boos om een uitgave van 25 dollar voor postzegels.

Het gebeurde dat de helft van de leden, geërgerd door de pogingen van enkelen om de lakens uit te delen, eruit trokken om ergens anders een nieuwe groep naar hun zin te beginnen. Ouderen gingen pruilen. Mensen, die men van verkeerde of gemengde beweegredenen verdacht , werden bitter aangevallen.

Ondanks al hun lawaai hebben onze kleine twisten AA niet de minste schade berokkend. Zij maakten een integrerend deel uit van het samen leren werken en samen leren leven. Hier mag trouwens opgemerkt worden , dat het voorwerp van dergelijke twisten steeds was hoe wij AA efficiënter konden maken; hoe wij het meeste goed konden doen voor het grootst mogelijk aantal alcoholisten.

"The Washington Society", een beweging van alcoholisten, die een eeuw geleden in Baltimore gesticht werd, had bijna het antwoord op het alcoholisme gevonden. In het begin bestond deze vereniging uitsluitend uit alcoholisten, die elkaar hielpen. De eerste leden voorzagen ook, dat zij zich aan dit éne doel zouden moeten houden. In vele opzichten waren de "Washingtonians " verwant aan de AA van nu. Hun ledental steeg boven de honderdduizend. Indien zij onafhankelijk gebleven waren, trouw aan hun enig doel, dan hadden zij waarschijnlijk ook de rest van het antwoord gevonden. Dat gebeurde helaas niet. De "Washingtonians " lieten toe dat politiekers en hervormers de vereniging gebruikten voor hun eigen oogmerken.

De afschaffing van de slavernij o.a. was op dat ogenblik de stormachtige politieke inzet. De sprekers van de "Washingtonians" kozen hevig en publiek partij in dit vraagstuk. Misschien was de vereniging dit slavenprobleem nog wel te boven gekomen, maar zij maakte absoluut geen kans meer toen zij besloot de Amerikaanse drinkgewoonte te gaan her­ vormen. Toen de "Washingtonians " kruisvaarders voor de matigheid werden , verloren zij in enkele jaren volledig hun doeltreffendheid bij het helpen van alcoholisten .AA had de harde les van de "Washingtonians" niet over het hoofd gezien. Wanneer zij de ondergang van deze beweging ontleedden, besloten de eerste AA'ers onze gemeenschap buiten elke publieke twist te houden. Zo werd de hoek­ steen van de tiende traditie gelegd: "Anonieme Alcoholisten heeft geen mening over onderwerpen buiten AA; daarom mag de naam van AA nooit worden betrokken bij enig publiek meningsverschil"