de innerlijke strijd

Vrijdag. 9 maand geleden verhuist naar een nieuw appartement. Gisteren een fles Amaretto gaan halen in den Aldi, 0,75 cl. Waarschijnlijk nog koekjes gekocht ook maar dat weet ik niet meer. Schaamte omdat ze misschien zouden gaan denken dat ik een probleem heb met alcohol ofzo. Proficiat, toch goe bezig, genen jenever meer gaan halen. Jenever om HET aan te kunnen. Ik heb hier nog geen nachtwinkels gezien in de buurt. Misschien chance. Een geluk bij een ongeluk, maar dat zal niet lang meer duren. Ik voel iets of er komt weer een gedachte in mij waar ik geen verklaring voor heb en ik bel opnieuw naar TeleOnthaal. Ik probeer ze te overtuigen dat ik geen probleem heb, 't zijn d'anderen, mevrouw. Deze keer is men kort en bondig: "Mijnheer, gij zijt nen alcoholist en als gij dat wilt kunt gij geholpen worden bel 03 239 14 15" Het is mijne moment. Ik bel. Da'k waarschijnlijk nen alcoholist ben en wat er nu moet gebeuren. Ze vragen mij of ik bezoek wil krijgen ? Waar woont gij ? Er zijn twee mensen van permanentie en ze kunnen binnen een half uurtje bij mij zijn. Telefoon neerleggen. Oef de kop is eraf. Tijd tellen. Er gaat iets gebeuren, eindelijk. Er is nog een halve fles Amaretto over, maar neeje nondedju. Both sides of the story. De Phille. Ik zet dat niet meer op. Dat zei mijn vader vroeger ook altijd: "jah, jah, maar d'er zijn altijd twee kanten aan een medaille" 'k Weet niet of ik dat eigenlijk wel begrijp. Ikke en gij. "Would you respect me if i didn't have this gun ?" 33 mintuten al. Golle klootzakken ge hebt mij beloofd om hier te zijn op een half ureke. Ziede gij iemand ? Awel ikke ook niet. De dame aan de telefoon blijft beleefd: "ze zijn zeker onderweg mijnheer en ze zullen direct wel gaan bellen" 4 minuten later wordt er inderdaad gebeld. Schaamte. Ze weten da hopelijk niet da'k al terug gebeld had. Twee mensen die vragen of ze binnen mogen komen. X en Y stellen zich voor en neen dank u, ze willen liever genen Amaretto drinken want zij hebben een probleem met alcohol. Watte ? Ge moogt gerust een alcohol probleem hebben dat is het niet, da snap ik, maar dat geef je toch niet toe. Je lost dat probleem op en je gaat gewoon voort. Moeilijker is da toch ni. Twee en twee is vier. Ze zijn pijlsnel naar mijn onderste schuif verhuisd maar ze blijven toch maar in mijne living zitten verder te zeggen en te praten. Hun problemen met alcohol. Er is veel mist. In gedachten ben ik mijn fles Amaretto aan het leegmaken. Zou 'k nog iets gaan halen voor het weekend ? Heb ik nog geld ? Oh ja, ze vergaderen in H op maandag en dat ik mag afkomen. Om acht uur beginnen ze d'eraan. Waaraan ? Aan mij ? Wat zijn die van plan ? Heb ze toch maar bedankt. Beleefd zijn kan geen kwaad toch en heb mij schoorvoetend ook wat verontschuldigd. Ge weet toch maar nooit. 't Is niet erg zeggen ze. Ze weten wat dat het is. 't Is goe geweest. Maandag, rijdend, mezelf vervloekend dat het weer zover van huis moet zijn. Van B naar H en terug. Da's een eind elke keer. Hoe gaan ze mij daar helpen. Ben ik welkom. Ah ja, natuurlijk, ze hebben mij uitgenodigd. 'k Heb vandaag nog genen alcohol binnen. Hoeveel keren zou ik moeten gaan ? Ze gaan mij daar toch niet zeggen da'k genen alcool meer mag drinken zekerst. Angst. Schrik. Gaan ze mij daar aanvaarden ? Allemaal het-zelfde probleem zeggen ze. Zou dat echt zo zijn ? Ik stap binnen met mijn ballon. Geroezemoes. Gelach. Flarden van zinnen van verschillende mensen die ineenvloeien, niet begrijpbaar. Net achtergrondmuziek. Om 20h, beginnen ze d'eraan. Goeienavond iedereen ik ben, ik ben zijne naam vergeten. 't Is nen alcoholist. Gelijk als in de films begotte. Precies echt.

Later zal ik hun namen te weten komen. G, T, H, M, J, R, J, M, J, C, A, precies die vrouw van den telefoon, P, W, T en M. Ze beginnen te babbelen over stappen. Den 12de X en Y hebben een 12de stap gedaan en hier zit hem dan aan tafel. Ze hebben het over mij. We hadden niet gedacht dat ge zou afkomen. Mijne schrik en wanhoop is hen wellicht ontgaan. Oef. Ze praten allemaal in min of meerdere mate over hunnen eerste stap. De P had ook naar teleonthaal gebeld godoemme. Zouden ze dat van mij weten. Ik durf dat niet vertellen. Wat moet ik hier wel gaan vertellen ? Hoe zij hier aangezwaaid zijn. Alcohol. Stukjes van levens. Anonieme mensen met een anoniem leven. Een andere wereld. Niet echt om vrolijk van te worden en toch groeit mijn veiligheidsgevoel. Mijnen ballon is effkes weg. Ik voel da'k hier op mijn plaats zit. Godverdoemme. Thuisgekomen op een ander. Den eerste keer. Dan toch. Ik heb eindelijk een probleem van mezelf en dat kan ik hier aan deze tafel proberen op te lossen. Als ge wilt blijven drinken is dat uw probleem. Als ge wilt stoppen is dat het onze. Ik mag terugkomen, volgende week. Zeggen hoe dat het geweest is. 

Dit is mijne film waar ik soms naar terug kijk. Ik kan en wil het niet vergeten. Ik zal leren en bijleren tot het niet meer gaat. Ik leer om kwetsbaar te zijn. Mezelf te beschermen, af te schermen. Niet almachtig roezig meer. Ik kan en durf soms mijne nek uitsteken. En soms wil ik dat ook echt. Ik heb eindelijk levenslang gekregen en ben daar tevreden mee, vandaag.

J.J.